Νηρηίδες

 

Οι Νηρηίδες, (περιληπτική ονομασία αρχαιοελληνικών θεοτήτων), που λατρεύονταν ως θεές της ήρεμης θάλασσας, φιλικές προς τους ανθρώπους κατά την ελληνική μυθολογία, ήταν νύμφες, που προσωποποιούσαν τις καταστάσεις και τα χαρακτηριστικά της θάλασσας.

Ήταν κόρες του Νηρέα και της Ωκεανίδας Δωρίδας και εξ αυτής εγγονές του Ωκεανού.

​Ήταν γύρω στις πενήντα, ενώ έφταναν και τις εκατό, κατά άλλη άποψη. Οι Νηρηίδες ζούσαν στο βυθό της θάλασσας, στο παλάτι του πατέρα τους και περνούσαν τη μέρα τους κολυμπώντας και παίζοντας με δελφίνια, ή καθισμένες σε χρυσούς θρόνους ή βράχους τραγουδώντας και υφαίνοντας ή στεγνώνοντας τα πλούσια και μακριά μαλλιά τους.

Δεν επέτρεπαν σε καμία θνητή να παραβάλλεται με αυτές στην ομορφιά. Είχαν τη δύναμη να ταράζουν τη θάλασσα αλλά και να την ηρεμούν. Γενικά ήταν πάντοτε περιχαρείς για την αθανασία τους και συνόδευαν τα άρματα των ενάλιων θεών.

 

Σύμφωνα με την παράδοση ήταν ιδιαίτερα υπερήφανες για την ομορφιά τους. Όταν η Κασσιόπη, σύζυγος του Βασιλιά των Κηφήνων Κηφέα, καυχήθηκε ότι ήταν πιο ωραία από τις Νηρηίδες εκείνες θύμωσαν και ζήτησαν από τον Ποσειδώνα να την τιμωρήσει. Πράγματι Ο Κηφέας αναγκάστηκε να δέσει την κόρη του Ανδρομέδα, σε ένα βράχο της θάλασσας προκειμένου να την κατασπαράξει ένα θαλάσιος κήτος. Επενέβη όμως ο Περσέας και έσωσε την Ανδρομέδα.